Heerlijkheid in Laos

Nadat we de grensrivier zijn overgestoken in een, zeg maar grote kano, regelen we  aan de grens de formaliteiten (visum) met de Lao-ambtenaren. Dat werkt ongeveer zo: je dringt jezelf naar voren, schuift je paspoort en een formulier langs allerlei handen in een loketje en een kwartiertje later ruil je je paspoort weer om met een paar dollars...wij net iets meer dan de fransen...ja...ja..

De rit daarna naar de slowboats is prachtig: we rijden door een heerlijk chaotisch straatje en zien gelijk dat dit gebied fors armer is dan Thailand. De sfeer voelt gelijk goed. Het ziet er allemaal erg relaxed uit en het schijnt dat de bevolking van Laos mensen die veel denken maar stom vinden. Goed bezig die Lao..

We stappen op onze slowboat: de beloofde luxere was er toch niet...ja...ja...maar goed, we zitten maar met z'n negenen op een boot en dat is beter dan de overvolle 'public boats'.

Wat volgt is een adembenemende tocht van 2 dagen over de Mekong. We varen langs prachtige oevers, begroeid met bossen en prachtig heuvelend landschap.

Onderweg stoppen we ook nog in een typisch Laos dorp waar de tijd even stil lijkt te hebben gestaan.

We genieten van elke minuut en doordat je zo langzaam door het landschap trekt kan je alles erg goed zien.
Liggend op een paar kussentjes brengen we de dag door met dagdromen, kijken, lezen en drinken de nationale trots: 'Beerlao'.

Na de eerste dag (de tocht duurt 2 dagen, het alternatief, een 17 uur durende busrit slaan we liever over) slapen we in Pak Beng. We hebben een prachtige bungalow gehuurd met uitzicht op de Mekong.
s'Avonds slapen we onder een klamboe, we zitten immers midden in malaria gebied.

De volgende dag komen we aan in Luang Prabang, een fijn stadje midden in Laos. Zodra we voet aan wal zetten merk je dat het een relaxte stad is.
We gaan naar ons guesthouse en lopen s'avonds  over de meest relaxte markt van zuidoost Azië.

We besluiten dat we hier het wel een paar dagen kunnen volhouden en vullen de dagen met een beetje rondfietsen, zwemmen in een waterval, lezen, slapen, eten en het bepalen van de verdere route. Wat kan het leven toch eigenlijk eenvoudig zijn. We hebben ons aan de Lao-lifestyle aangepast.  

We sluiten de dagen af met staren naar de sunset....proost!