Gelijkheid?

Voor vertrek naar de USA kon ik eigenlijk alleen een voorstelling van de VS maken die ik ken van de televisie. Ik was er weliswaar en jaar of 15 geleden geweest, maar dat was al zo lang geleden.

Wat zou ik daar aantreffen? Het machtigste land ter wereld? In de media vaak ook als arm land afgeschilderd. Groot verschil tussen rijk en arm? Blank en zwart? Oppervlakkig? Service minded? Echt? Nep?

Wat me tijdens de reis enorm geholpen heeft is het boek van Geert Mak. Hij volgt in dit boek de reis die schrijver John Steinbeck maakte in 1960. John Steinbeck wilde weten wat er van de VS terecht gekomen was.

Het land van de onbegrensde mogelijkheden, vrijheid en vooral van gelijkheid. Hij reisde vanuit het noordoosten naar het noordwesten en van het zuidwesten naar het zuidoosten. Geert Mak volgde dezelfde reis in 2010 om te achterhalen of hetgeen John Steinbeck constateerde inmiddels -na een Vietnam/Afghanistan/Irak-oorlog veranderd was.

Een prachtig verhaal verweven met geschiedenis volgt, echt een aanrader om te lezen. Vol met bronnen uit de 18-19-20 en 21-ste eeuw. 

Over het van oost naar west afpakken van een land van de originele bewoners.

Over de enorme (economische) groei vol met ongeremd enthousiasme.

Over de opkomst van een land waarin iedereen -mits uit het juiste ondernemershout gesneden- de kansen kan pakken en veel geld kan verdienen.

Over het gevecht tussen noord en zuid. 

Over blank en zwart.

Over slavernij - de enige ‘immigranten’ die onvrijwillig het land waren binnengekomen.

Over de opkomst en val van de massaproductie 

Over de volledig in handen zijn van de politiek door (rijke)lobbyisten (met name automobiel/olie/wapenindustrie die de politiek volledig sturen).

Over de rol die de VS op de wereldpolitiek uitoefenen.

Over het steeds groter verschil tussen arm en rijk.

Feit is dat het percentage blanke mensen (die in feite de macht, lees ‘het geld’ in handen hebben) steeds kleiner wordt ‘ten gunste’ van de Hispanics en de Aziaten.

Kortom: we moeten maar eens zien waar dit heengaat. 

Tja, wat merk je hier zelf van?

Tijdens de reis -die in het zuidwesten plaatsvond- trof ik met name grote verschillen aan in de verschillende staten. De ene staat goed verzorgd qua wegennet (Utah), de ander juist met enorm achterstallig onderhoud (California).

En armoede. Veel zwervers op straat. Bedelende mensen.

Qua mensen. Tja, heel verschillend, maar overal mis ik de echtheid. De diepte in de gesprekken op straat. De echte interesse in communicatie. Het is alsof de communicatie door de werkgever is opgelegd. Zo moet het. Ik mis echtheid-uitzonderingen daar gelaten. Ik vond dat lastig. Verwarrend. Echter, als je weer terug bent in Nederland en je wordt voor de zoveelste keer chagrijnig in een winkel geholpen...tja, wat is beter?

Qua stadjes mis ik de cultuurachtergrond uit Europa. Ik mis de geschiedenis met oude gebrouwen, de stadspleinen, de terrassen, de eetcultuur, de “joie-de-vivre”.

Positief? Ja zeker! Met name de natuur is werkelijk prachtig en er hebben een groot aantal mensen met een vooruitziende blik rondgelopen deze pracht al vroeg te behouden door het te beschermen.

Verder is het gewoon een goed georganiseerd land. Veel ziet er netjes opgeruimd uit en ik heb me nergens onveilig gevoeld.

En -met mijn rij-instructie-bril op: het verkeer. Een verademing. Beleefd, rustig, kalm. En duidelijke verkeersregels zonder dat daarvoor een woud aan borden nodig is. Fantastisch.

Prachtervaring in een prachtland!

Gelijkheid: op papier wel. In werkelijkheid een grote kloof tussen arm en rijk. Rijk koopt het voordeel van de gelijkheid. Maar ja: is het zo bij ons ook niet? 

California sunshine....en de harde realiteit van het leven..

Na al die natuurpracht komen we terug aan de kust bij Santa Barbara. We hebben inmiddels ruim 3000 mijl (4800 km) gereden en zijn wel aan wat rust toe ;>))

Als we zo in onze foto's terugkijken duizelt het ons wat we al gezien hebben. Ik had niet kunnen vermoeden dat dit land zoveel te bieden had qua natuur. En wat een afwisseling!

Gaaf was het om tijdens deze reis het boek 'Reizen zonder John' van Geert Mak te lezen, ik kom daar op m'n volgende blog even op terug, het is zeer de moeite waard en heeft zoveel achtergrond informatie tijdens deze reis over de USA, de geschiedenis, mensen en mentaliteit gegeven. Gaaf!

Maar nu eerst terug in California. We merkten het al in San Francisco en nu weer in Santa Barbara: de mentaliteit is hier toch anders dan meer oostwaarts: losser, Europeser.

Minder hamburgers, meer veggie food. Stadjes waar je even op het terras kunt zitten (dat is in Utah met de strenge alcohol-wetten absoluut taboe), stadjes met kunstenaars zoals Ojai (waar we toevallig even doorheen reden om een snelweg te vermijden).

En weer de Spaanse invloed in Santa Paula (en ze zwaaien overal die motorrijders ;>))

Tja, en dan de kust. Heerlijk! We hebben genoten van mooie stranden, zeehonden, zeeleeuwen.

Ook het 'whale-watching' was prachtig, evenals het haven-leven.

Via 'Highway one' zijn we weer terug gereden naar San Francisco. Wat een prachtige weg met fantastische uitkijkjes en vergezichten.

Ook nog even kennis gemaakt met de beruchte 'fog'. Ja, hij is dik en koud....de lange broek en trui konden weer aan.

We hadden nog wat tijd over en zijn nog even doorgereden naar de wijngebieden van Napa en Sonoma. Het weer zat daar wat tegen (weinig fotogenieke momenten helaas), maar de ritjes door de golvende wijngebieden waren prachtig (en de palmbomen tussen de wijnranken ook..).

Nu weer terug in het 'gewone' leven. Dat we er van moeten genieten blijkt als mijn lieve neef de strijd tegen kanker heeft moeten opgeven. Het zat eraan te komen, maar als we 1 ding geleerd hebben in het leven is er nu van te genieten zolang het kan. Intens en zonder mate:

Bryce en Zion

Wat een natuurpracht heeft dit land te bieden. Ik had wel het een en ander gehoord, maar dat het zo afwisselend zou zijn had ik niet kunnen en durven dromen.

Na 3 weken national park bezocht te hebben kregen we een beetje last van het ' park-ed-out' syndroom (als je er zoveel bezocht hebt dan wordt het opeens gewoon)...

En toe kregen we nog Bryce en Zion...

Niet met elkaar te vergelijken en zeker niet te vergelijken met andere parken. We hebben met open mond zitten kijken naar deze natuurpracht.

Bryce Canyon ligt ongelooflijk hoog, ruim 3000 meter. Tja, en dan krijg je dus sneeuw...en kou...we moesten de jassen er maar bij aan trekken.

Bryce, met die mooie oranje gloed en die contrastrijke sneeuw erop..prachtige kelken , uitgesleten door erosie door water, wind en sneeuw. Prachtig!

We rijden daarna langs en door het Escalante park. Het geheel maakt onderdeel uit van het enorme Colorado plateau en bestaat uit ongelooflijk veel soorten steen en manieren waarop de verschillende lagen zijn ontstaan: door vulkaan uitbarstingen, het over elkaar heen schuiven van aardlagen en ook het uiteenrijten van verschillende platen.

We komen uiteindelijk uit bij Zion en rijden het park in. Binnen een paar minuten kijken we met grote ogen rond. Het lijkt of onze lieve heer met een schuurpapiertje deze rotsen heeft uitgesleten.

Ik heb het geprobeerd te fotograferen, maar ik heb eigenlijk alleen maar om me heen gekeken Fantastisch.

De canyon is zo mooi.

Na al deze natuurpracht verlaten we deze prachtige gebieden en rijden door om in onze laatste week langs de kust weer terug naar San Francisco te rijden via de beroemde ' Highway One'!

Klip klap klop, wat ligt daar nu weer achter de top?

Terwijl ik dit schrijf komen we bij van onze 300 mijls rit van Moab naar Bryce Canyon. Daar hebben we een hele dag over gedaan en niet zonder reden…

We hebben de zogenaamde Scenic Byroutes 95, 24 en 12 gereden…als ik een tip mag geven…deze staat met stip in mijn top 5 van gereden wegen….allemachtig!

Ik heb nog nooit binnen zo’n korte afstand zoveel diversiteit in landschappen gezien als  hier.  Kleuren, van dieprood tot asgrijs. Parelmoer tot zalmroze. Knalblauw tot vuurrood. Er kwam geen einde aan. Wat een kleurenpracht. Genieten dus.

Wat zo verassend is is dat je het ene moment in een enorme Canyon rijd, je rijdt over een top heen en komt op een hoogvlakte waar koeien grazen en je prachtige ranches tegenkomt.

Een ander moment rijdt je tussen de sneeuwresten, terwijl het net nog 25 graden boven nul was. Tja…

Moab was een welkome afwisseling qua Amerikaanse stad, hier zat zowaar enig leven in. Daar hebben we maar even van genoten.  Moab is zo’n beetje het centrum van alle activiteit sporten, dus je kunt je lol hier op. Bij Moab bezochten we het Arches National Park, deze staat bekend om z’n prachtige bogen.

Op de weg naar Moab toe komen we door Monument Valley. Met recht een monument. Wat een pracht…ook als s’ochtends de zon op komt.

Onderweg maken we een stop bij het Navajo Monument en zien prachtige grotwoningen.