donderdag 4 september 2014

Hurrican season??


Joelend zitten we met z' n allen in het bijna 40 graden natuurlijke bad en drinken een paar borrels...de komende 3 uur zitten we hier heerlijk en de sfeer is opperbest!


Het einde is in zicht en de vermoeidheid wordt heerlijk door het warme water weg-geweekt. Prachtig te zien hoe zo'n bron eigenlijk een sociaal-ding is.


De rit hiernaar toe is wederom een plaatje. We rijden eerst weer noordwaarts en duiken daarna weer naar het zuiden. Een prachtige vallei volgt en we komen zowaar een keertje lekker op tijd aan!




Als we savond's in de hut zitten worden we door het reddings-team aangesproken; of we het morgen rustig aan gaan doen, een uitloper van een storm schijnt IJsland aan te doen
Snachts joelt de wind langs onze hut, op de camping waaien de tentjes spontaan aan flarden...als we gaan rijden is het gelukkig iets rustiger...



De weg die we rijden is an sich niet moeilijk, maar de wind maakt het tot een behoorlijk avontuur. Zo rijd je in de luwte, het moment daarop krijg je een gigantische zwieper..ik kan m'n ritme maar moeilijk vinden.
Uiteindelijk wordt de gravelweg een asfaltweg...pfjioeeeeee.....dacht ik...

De asfalt rit zal ik niet zo snel vergeten....ik rijd meer op de linker weghelft dan op de normale...en niet omdat ik in Engeland rijd....

(foto Eric W)

De wind geeft enorme zwiepers, ik word af en toe compleet naar de rechterkant gezwiept...een beetje plat door de bocht vind ik niet zo spannend, een beetje plat door de wind is ehhhhhh avontuurlijk...de foto zegt genoeg...ik kan gerust toegeven dat ik dit een beetje spannend vond...ik ben blij, dat we na een tijdje een koffiestop doen....even de koffers (alias windvangers) eraf gehaald.

(foto Eric W)

Bij de koffiestop een wederom prachtige waterval...



We rijden nog even langs bij het punt vaar de 2 aardplaten uit elkaar gaan en rijden even later een regenachtig Reykjavik in...we zijn er!




Wat een prachtige reis hebben we gemaakt zeg.






maandag 1 september 2014

Awaille


Met m'n kont zo ver mogelijk naar achteren, hangend aan m'n stuur geef ik nog meer gas op de steile helling gevuld met dikke keien. Met een licht voorwiel stuur ik de motor met m'n gas en billen naar boven (daar zijn ze dus voor ;>)), in m'n helm joel ik het uit. Zooooo gaaf om te doen!


Als toetje nemen we een nog niet eerder door Paul gereden weg. Binnen een paar kilometers stijgen we bijna 600 meter en dat kan maar op 1 manier: steil..


Later, als we bij de hut zijn aangekomen zie ik vermoeide koppies...dat was een pittig, maar prachtig toetje! Hans Baselmans zou gezegd hebben ' dit lijkt op Awaille (=trailterrein in Belgische Ardennen ;>))
De kloof wordt naar boven toe steeds smaller, het riviertje naast ons kruist ons links en rechts en deze moeten we maar weer eens een paar keer doorwaden. We worden er steeds handiger in..
Boven aangekomen gaat het landschap in een vingerknip weer over naar 'rijden op de maan, deel 25'...de laatste 25 kilometer gaat over een prachtige hoogvlakte vol snelle bochten naar de hut. Ik geniet en geef steeds meer gas. De grijns op m'n gezicht staat s'nachts nog steeds in m'n kussen afgebeeld..


De dag begon kalm, we rijden naar de Dettifoss waterval, de krachtigste in Europa. Allemachtig, met wat een geweld komt het door het gruis bijna zwarte water naar beneden. Een indrukwekkend spektakel!


De rit daarna gaat over een stuk asfalt, we moeten door de afsluitingen i.v.m. de vulkaanuitbarsting even een stuk verplaatsen. Onderweg zien we nog een prachtige waterval. Allemaal indrukwekkend!


Even later horen we dat er nu daadwerkelijk een eruptie uit de vulkaan heeft plaatsgevonden...in de vallei waar we gisteren nog reden..oeps! Vanaf nu gaan we steeds verder van het gevaar-gebied af, dus no worries!!



Cafe au lait


VERDOEMME GOD MILJARD D'NONDEDJU!!!!  linkt het keihard over de hoogvlakte. Andre heeft net ontdekt, dat zijn motorolie de kleur heeft van 'café au lait'.
Water in de motorolie..gevolg van het zwempartijtje gisteren..even wisselen dus.

Als Leon even daarna zijn motor probeert te starten weten we dat we even stil gaan staan...

De mobiele werkplaats wordt maar weer eens opgezet, een gelukje: het lijkt wel zomer in IJsland..
De startmotor doet helemaal niks, gisteren kwam er nog een vervelend ratelend geluid uit, nu niks meer...@#$%##$%
Kapot....een belletje naar de BMW garage geeft uitsluitsel...voor het einde van de reis is het reserveonderdeel niet beschikbaar.
Aanslepen dus...

De dag begon onwerkelijk...het is lente-achtig zacht buiten. Een stralend zonnetje en een strakblauwe hemel geven een prachtig uitzicht op de gletscher.
We zitten tijdens de reparatie heerlijk in de zon..het lijkt net wintersport..



Het weer zit ons geweldig mee. Dit is uniek, we hebben al dagen achtereen prachtig en droog weer. Dit schijnt nooit voor te komen in IJsland.Onze pech met de motoren wordt gecompenseerd met het weer!

Wat me opvalt aan IJsland is dat het landschap zo ongelooflijk divers is. Het ene uur rijd je op de maan, het andere uur door Schotland en een ander moment daarna rijd je in Noorwegen.



Zo rijden we na een paar prachtige rotsachtige tracks opeens een groen dal in. Na een bezoek aan een prachtige waterval (wat een enorm geweld!) rijden we een bijzonder mooie vallei in waar denk ik de enige bomen van IJsland staan.


Eerder op de dag rijden we op zo'n 40 kilometer van de vulkaan die op uitbarsten staat. Een dikke plak gletscher-ijs laat niets van het onderliggende natuurgeweld zien. Het schijnt dat het water wat door de uitbarsting smelt vanzelf een uitweg zoekt.Niemand weet wanneer en waar.
De IJslanders halen er hun schouders voor op. Dit gaat al eeuwen zo en nu iedereen bang is voor het stilleggen van het luchtverkeer is het opeens spannend...pffff.
 
Een krap uur later rijden we op de heide zo lijkt het. Een weidse hoogvlakte met allemaal roze en gele heideachtige planten. De Oirscotse heide zo lijk het...de contouren van de bergen geven uitsluitsel...we zijn nog steeds op IJsland.


Prachtig slingeren we over mooi slingerende paden richting de kust waar we onder het genot van een lente-achtig zonnetje een heerlijke kop koffie nuttigen.


Voor we bij ons verblijf aankomen passeren we nog een 'veld' waar geisers borrelen en gassen de aarde uitkomen. Hier zie je pas hoe warme de aardkorst onder ons is, indrukwekkend!


We komen bij ons verblijf aan, een aangenaam avondzonnetje schijnt prachtig, de zonsondergang is oorverdovend mooi.



Welkom op de maan



Uit beide bougie-gaten van de boxer spuit water. Even daarvoor is ongewild het bewijs geleverd dat een BMW 1200 GS Adventure kan drijven.....
Hoe sterk de kracht van een halve meter water is wordt duidelijk bij een van de rivier-doorwadingen. Ik sta tot boven m'n knieën in het water en kan mezelf nauwelijks staande houden in het snel stromende water.


Eenmaal op de kant halen we de bougies eruit en deppen het water uit de cilinderkop..


Even later komt het dan uit de uitlaat...


De Iphone wordt gelijk omgedoopt tot Idrup..

Even daarvoor hadden ze beter een bord kunnen plaatsen met de tekst 'Welkom op de maan'. Paul wil graag iets uitproberen en we belanden -na het negeren van een bord 'doodlopende weg'- op een waanzinnige track.


Het lijkt net of we op de maan rijden....enige verschil: zwaartekracht...
De weg wordt aangeduid door een stel paaltjes, we rijden dus van paaltje tot paaltje..soms zie je de weg niet liggen en rijd je naar het volgende paaltje.


Het blijkt een gouden beslissing te zijn. We rijden prachtig en zijn er stil van.


Het bord 'doodlopende weg' had waarschijnlijk te maken met een doorwading die op het eerste oog een kabbelend beekje als geen ander was.Onder de waterspiegel liggen echter verraderlijk door mos begroeide lavastenen met enorme spleten ertussen.


We besluiten de hele groep er overheen te trekken: 2 man aan de achterkant om de motor stabiel te houden, 2 man ervoor om de motor met een spanband te trekken. Teamwork!



Sommige geplande stukken mogen we niet rijden..


We worden toch nog een beetje overvallen door pech, een van de motoren wil niet meer starten en McGuyver moet weer aan de bak...achteraf blijkt de luchtfilterkast vol water te staan...



1,5 uur later rijden we onder luid gejuich weer weg. Op naar de maan...




S'avonds krijgen we als toetje nog een prachtig noorderlicht te zien, redelijk uniek voor de tijd van het jaar.