Ademloos Angkor

We wandelen door Angkor Wat. Een plaats met een geschiedenis. Een eeuwenoude beschaving in een land, dat als een van de armste ter wereld te boek staat.
En dat was een paar eeuwen geleden wel anders, toen heersten ze hier tot ver in Thailand, Laos en Vietnam.

Het is een enorm terrein met verschillende tempel en paleis-achtige constructies. Terwijl je hier bent voel je de oudheid, de macht en de grootsheid van de heersers van toen.

In de vroege ochtend hebben we met zonsopgang zitten kijken naar deze grootsheid. Het silhouet werd een gebouw, het gebouw kreeg inhoud door er door te wandelen..

We laten ons met een tuk-tuk over het terrein vervoeren en komen aan bij bijzondere plaatsen. De ene tempel voor hindi, de andere meer buddistisch georienteerd.
Elke plaats kent zo z'n eigen stijl.

Zo is de ene midden in de jungle:

Terwijl de andere vergeven is van de buddha afbeeldingen. We vinden deze laatste groep in Angkor Thom, de grote stad. Deze stad bezat destijds meer inwoners dan Parijs!

Prachtig!

Een groot gedeelte van de tempels is destijds in verval gekomen en door de jungle terug heroverd. Restauratie kost veel geld, maar men restaureert heel veel en erg mooi. De gebouwen worden herbouwd met de originele stenen en aangevuld met nieuwe stenen.Sommige renovaties hebben wel 30 jaar geduurd.

Een mooi voorbeeld van een tempelcomplex die met in de jungle stijl heeft behouden is die van  Ta Prom. Hier staan gigantische bomen waarvan de wortels dwars door de gebouwen zijn gegaan:

Een mooi voorbeeld van een restauratie is deze galerij. Deze was volledig ingestort en is weer volledig hersteld. Wat een plaatje...

Keerzijde van al dit moois is dat er veel, heel veel toeristen op afkomen. Busladingen -met name chinezen- over bevolken het terrein.
Toch blijft het mooi...

Cambodjaanse achtbaan en relativeren

Zittend op een plastic krukje onder een afdak in een afgelegen gebied in Cambodja kijk ik naar de bus.
De bus staat er prachtig bij. De blauwe kleur wordt alleen maar mooier door de grote hoeveelheid regen die erop valt.

Naast me laat Gerda aan een klein Cambodjaans meisje foto's uit haar Iphone zien. Het meisje giechelt zachtjes. Aan haar pols een prachtig kettinkje wat ze net van Gerda heeft gekregen. Ze is er zichtbaar trots op.

Er is alleen 1 probleem.
Er komt rook uit de bus. Blauwe rook...en de dag was nog zo goed begonnen!

De dag begon prachtig met een vertrek met een nieuwe bus met airco. Niet teveel mensen erin. De chauffeur had lichte haast, onderweg nog bijna een motorrijder van de sokken gereden, het mag allemaal geen naam hebben. 'Life in Laos is tough'.

Onder in Laos aangekomen stappen we over in een ander vehikel. Oude bus uit Korea ( dé-ja vu), dit keer bouwjaar 1960. Met arko (alle-ramen-kunnen-open). Na tussendoor allerlei passagiers -al dan niet rijdend- te hebben opgepikt komen we aan bij de grens met Cambodja. De grensformaliteiten worden gedaan door onze begeleider. Hij zal vast wat dollars in zijn zak stoppen, het scheelt ons in ieder geval heel veel gezeur.
En dan...er staat een bus....en héél veel passagiers...sommigen staan er al een paar uur....gaat dat wel passen? Dé-ja vu numero 2...
Na veel vragen en een hoop onduidelijkheid blijkt het inderdaad onze bus te zijn. We gokken op onze nieuwe tactiek...vaak wordt de voorste rij stoelen door de 'crew' geblokt...wij blijven net zolang wachten to de bus bijna vertrekt en gaan dan glazig daar zitten...VIP seats..de rest zit op de bekende plastic stoeltjes in het gangpad...de kaartjes zijn waarschijnlijk als VIP kaartjes verkocht: 'Vast In Pad'...

De busreis begint geweldig...de weg is prima tussen de mega gaten door. Daar kan je omheen rijden, no problem!

Dan zet één van de hulpjes een film op. En niet zomaar één! Een natuurfilm! Een film over hoe  slangen op verschillende manieren andere dieren opvreten. En over hoe schildpadden paren. De giechelige jongen kijkt ondeugend achterom naar de reacties...grappig!
Vierentwintig opgevreten muizen en salamanders later stoppen we . Er wordt een bestemming gebruld. Het grote overstap avontuur gaat beginnen. Elke keer is het afwachten of jij er nu ook uit moet. De geplande aankomsttijd ligt nu al 2 uur achter op schema....dé-ja vu numero drie...

De weg wordt slechter. Er ligt nu tussen de gaten af en toe iets van asfalt. De gemiddelde snelheid gaat omlaag naar 30 km/h. Gelukkig hoeven we nog maar 400 kilometer. De geplande aankomsttijd gaat weer een uur verder. Van zoveel gaten en gehobbel gaat de blaas protesteren....enkele dames hebben psychische bijstand nodig bij het ophouden van de plas. Tja....eindelijk stoppen we en kan er stoom worden afgeblazen en wordt er gegeten.
We vertrekken weer...voor een half uur. Opeens stopt de bus en komt er een mannetje in met olie besmeurde kleding de bus ingelopen. Er wordt gereedschap naar achteren gesleept......de bus gaat uit.....er wordt iets van 'small problem' geroepen....en we staan weer eens naast de bus....dé-ja vu zoveel.

ja, daar staan we dan maar weer. Het wachten begint. Dan opeens....ophef....de bus gaat het weer doen...of we even willen duwen....túúrlijk! En dan.....rook uit de bus....dan wordt het duidelijk....die bus gaat helemaal niets meer doen.....en dan als slagroom op de taart....een enorme donderbui....

We laten het gelaten over ons heen komen. Het wordt donker en duidelijk dat we vanavond geen meter verder wordt gereden.
Uiteraard wordt ook hier aan gedacht. Binnen no-time wordt er een alternatief geregeld...een busje, 100 dollar, te delen door 10. Tja, beter dan slapen in een bus toch? We stappen in en zitten met 1 Japanner en 7 Oekraïners  in een bus. Of zeg maar een achtbaan.

De rit......in een enorme stortbui met nog nooit vertoonde bliksem...in het donker....wat rijdt die gast hard.....hé, hij heeft z'n raam nog open....binnen regent het ook....ehhhhh mag het raam dicht....eehhhhhh...raam kapot...ja-ja...ehhhhh...
De chauffeur heeft 2 bochten gemist, 38 kuilen en heeft zeg maar de gehele breedte van de weg gebruikt.....ik heb maar niet gekeken....statistisch gezien leven we niet meer..maar we komen aan in Phnom Penh. Om half één s'nachts komen we aan en vinden gelukkig nog een hotel. Vlak voordat we naar boven gaan zien we nog een rat ter grootte van een flinke kat langs schieten....pfffff....we vallen in een hele diepe slaap....wat een dag.

De volgende dag huren we een motor en gaan dwars door het chaotische verkeer naar de Killing Fields van Choeung Ek. Hier zijn zo'n 10.000 Cambodjanen door hun eigen volk omgebracht tijdens het bewind van Pol Pot  (in totaal zijn er 3 miljoen van de 8 miljoen Cambodjanen omgebracht in nog geen 4 jaar tijd). Een hele indrukwekkende ervaring.

We krijgen een bizar overzicht van de gruwelen die hier hebben plaatsgevonden. De mensen werden -om kogels uit de sparen- met knuppels, bijlen, messen, stokken en wat er maar voor handen was vermoord. Gruwelijk. Als je over het terrein loopt zie je de botten en tanden op het veld liggen. Heel indrukwekkend.

Een gruwelijk voorbeeld van bruutheid is de 'killing tree'. Hier werden baby's onder de ogen van hun moeders tegen een boom gesmeten....te gruwelijk voor woorden. Ongelooflijk wat mensen elkaar aan kunnen doen.

We verlaten diep onder de indruk het park.De aanblik van de ontelbare schedels blijft lang hangen.

Waar we ook diep van onder de indruk raken zijn de Cambodjanen. Wat een ongelooflijk lieve en vriendelijke mensen zijn dit. Geen vraag is teveel, we worden overal vriendelijk geholpen.
WAUW!!!
Die Cambodjanen zitten in ons hart hoor!

De terugweg is er ook één voor in de boeken. De stad staat compleet vast....we gaan maar met de motoren in het verkeer mee...over de stoep, tegen het verkeer in, voor de auto's langs, achter een marktkraam, over de rand van de brug...links/rechts inhalen...hahahahahahahha...ik geniet met volle teugen..lekker met het knotsgekke verkeer meerijden. Gaaf!
Het wordt alleen donker in de lucht....opeens breekt er een noodweer los...ehhhhh...shit...poncho's nog in de hotelkamer....hahahahahahaha...snel 2 nieuwe gekocht......en maar rijden....weer een hoofdstuk toegevoegd: de spits van Phnom Penh. Did that, done that, been there!

Morgen naar Siem Reap: Ankor Wat. We zijn erg benieuwd....we gaan overigens met de bus...

The long way south

Het is alweer een tijdje geleden, dat we uit Luang Prabang vertrokken zijn richting het zuiden.
Rijdend met een mini-van vanuit Luang Prabang richting Vangvienne worden we getrakteerd op een waanzinnig landschap.

We rijden door een prachtig groen bergachtig landschap. Prachtige stukken jungle voorkomen dat hier snelwegen, spoorwegen en andere westerse 'wereldversnellers' mogelijk zijn. Hier heb je gewoon een kronkelige weg, waar je gemiddeld 40 km/h kunt rijden...en kunt genieten van het fantastische uitzicht. Keerzijde is een wat oncomfortabele rit, maar dat hebben we er graag voor over.

Overigens kan je goed zien, dat de mens desalniettemin flink in het landschap heeft 'huisgehouden', overal ontbreken 'vierkantjes' in de jungle. Het volledig verdwijnen van de ontelbare olifanten (Laos betekent het land van de olifanten) is hier een rechtstreeks gevolg van. We missen in Laos een stukje 'wildlife'. Het is schrijnend om te zien, dat wij -mensen- hier verantwoordelijk voor zijn. Wij hebben hun natuurlijke habitat verwoest met onze zucht naar hout en land om voedsel op te verbouwen.

Vangvienne is een plek die ook zo'n keerzijde kent: het dorpje staat bekend als een plek waar je veel drinkt en feest. En dat klopt. Dronken jongeren lopen schaamteloos laveloos over straat met zeer weinig kleren aan het lijf, iets wat de mensen uit Laos zeer respectloos vinden. We schamen ons er een beetje voor. De keerzijde van goedkoop vliegen en reizen is dat het ook een type reiziger aantrekt die alleen maar geïnteresseerd is in veel zuipen. In Vangvienne is men druk bezig dit soort toerisme uit te bannen en om te schakelen naar eco-toerisme. Dit houdt langer stand en trekt ander publiek.
We huren dus in dit dorp maar een motortje en trekken naar de plekken waar Laos om bekend zijn: de plekken buiten het dorp.

We rijden door een indrukwekkend landschap vol met rijstvelden en slaperige dorpjes.

Dan opeens...psssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss......oeps...lekke band...tja, we duwen het brommertje naar een boerderijtje en vragen of er iemand is die de band kan plakken. Er gaat een deurtje open en iemand pakt wat spullen en begint de band te plakken...hahhaahahaha...heel erg vriendelijk zeg!
Gelukkig spreekt een van de kinderen engels en kunnen we een beetje met ze communiceren.
Vriendelijk worden we weer uitgezwaaid!

De dag erna vertrekken we naar de hoofdstad Vientienne. We blijven hier maar 1 nacht voor we doorreizen naar het zuiden via Thakhek. We genieten even van het stadsleven en de vele kroegjes en restaurantjes.

De volgende dag gaan we met de VIP bus naar Thakhek...VIP bus betekent hier: oude touringcar met airco en plakkerige zitjes...hahahahahaha...het zit redelijk en we gaan op weg. Oorspronkelijk duurt de reis een uurtje of 6. De weg is echter zo slecht dat we al snel beseffen, dat dit niet in dit tijdschema gaat passen.
Dit wordt helemaal duidelijk als tijdens een plasstop de bus uitgezet word en er vervolgens binnen no-time allerlei onderdelen los onder en naast de bus terechtkomen...probleempje met de dynamo....
Ruim een uur later hobbelen we weer en komen uiteindelijk 3 uur later op de eindbestemming aan.
De zoektocht naar een guesthouse levert -achteraf- een wat ongelukkige keuze op...we slapen s'nachts in onze lakenzak...zo vies heb ik het nog niet eens in India aangetroffen....yak!

S'morgens vertrekken we richting Pakse, deze stad gebruiken we dan als een uitvalsbasis voor wat dagtochten. De bustocht heb ik in mijn vorige blog beschreven ;>))

In Pakse besluiten we een lekker luxe hotel te boeken waar we een top-3 douche nemen...
De dag erna nemen we een lekkere luie dag en liggen lekker in het zwembad.

We boeken een dagtocht (met de boot over de Mekong) naar Wat Phu, een overblijfsel van een zeer oude beschaving uit de 5-e en 6-e eeuw.

Het is een prachtig complex waar we ademloos kijken naar de mooie overblijfselen uit deze tijd, onderdeel van het Ankor-tijdperk. We zullen de hoofdstad hiervan (Ankor Wat) verder in onze reis gaan tegenkomen. Zie hier de plaatjes:

De terugreis is...ehhhh...'Laos-style': 2 uur te laat op schema en een half uur voor aankomst valt de boot opeens stil. De rivier stroomt best wel hard...dus wij stromen weer terug....(dat is dus NIET de bedoeling ;>))
Wat blijkt: het roer doet het niet meer....oeps...best handig zo'n ding...
Het duurt even, maar even later komt er een 'nieuwe' boot die vastgebonden wordt aan de onze en zo komen we weer terug..ja ja...

Dan reizen we door naar het Bolaven plateau. Een plateau 1500 meter boven de zeespiegel en dat voel je: het is hier qua klimaat heerlijk, het truitje kan weer eens aan...

We zitten in een prachtig resort en zien prachtige watervallen en heel veel koffieplantages. De koffie groeit hier geweldig door het gematigde klimaat.

We genieten van de prachtige natuur en komen veel groepen wetenschappers tegen. Wetenschappers in......spinnen...ehhhhh...blijken we hier op een plek te zitten met heeeeeeeeeeeeel veel spinnen....ehhhhhh....en groot dat ze zijn....oeps!

We besluiten ons reisplan iets aan te passen. We slaan de 4000-eilanden over (we zijn een beetje Laos moe) en gaan rechtstreeks door naar Cambodja, Phnom Phen. We willen toch graag Ankor Wat zien en vliegen van daar naar Vietnam.Alleen de lange busreis zien we niet zo zitten...maar wel lekker goedkoop...nu maar hopen dat alles 'heel' blijft... ;>))