Cama-miauw..

Santa Clara en Cienfuegos

We maken een uitstapje naar Santa Clara, waar we het mausoleum van Che bezoeken. 

Deze man wordt werkelijk waar overal vereerd. We spreken ook meerdere mensen die een volledig andere mening hebben. In ieder geval is het regime blij met hem, je vindt overal afbeeldingen in alle vormen en maten.

We rijden daarna door naar Cienfuegos, een prachtige stad aan het water, vlak bij Trinidad. 

We bezoeken een bijzonder theater. In dit theater is duidelijk dat er verschillende rangen en standen actief waren in Cuba. Het theater is zo opgebouwd, dat arm en rijk elkaar niet tegenkomen in de gangen en zelfs aparte ingangen hebben..

We sluiten de dag af in een prachtige villa aan het water waar we genieten van salsa en de ondergaande zon.

Roadtrip

 We beginnen aan een roadtrip van een week en gaan op weg naar Camagüey (spreek uit als Kama-weej). Vanuit Trinidad rijden we door heuvels met rijke akkerbouwgronden.

We bezoeken het prachtige Sancta Spiritus met waanzinnige koloniale gebouwen, levendige mensen.

We rijden verder door enorme (dorre) vlaktes naar Camagüey. We zien veel (hele magere) koeien begeleid door cowboys op paarden. Prachtige setting!

Paarden hebben hier overigens een slecht leven. Ze worden veel gebruikt als werkpaarden en moeten karren voortslepen in de brandende zon. Bij ons totaal uit het straatbeeld verdwenen, hier de gewoonste zaak van de wereld. 

Overal lopen ze- al dan niet begeleid door een fikse zweep... Bermen maaien is daarentegen niet nodig, die berm dient als voerplaats...dat dan weer wel.

Richting oosten wordt't steeds armer. Gebouwen worden slechter onderhouden, huizen worden schraler en de eerste bedelaars komen in't zicht.

Camagüey is een stad met een rijk verleden: oude koloniale huizen in een wirwar van kleine smalle straten (die met opzet zo gebouwd zijn om indringers compleet in de war te brengen).

We eten s'avonds heerlijk in een prachtige koloniale setting, alleen het konijn op de menu-kaart heeft achteraf wel een hele lange staart. Vanaf nu heet het stadje dan ook Cama-miauw...;>))

Santiago de Cuba

De weg naar SDC vanuit Camagüey is lang en recht. We doorkruisen een gebied wat voornamelijk wordt gebruikt voor veeteelt. Cowboys op paarden gebruiken lasso’s. Net Amerika.

Dan veranderd het landschap. Een enorm meer zorgt voor water en opeens verander het wat droge landschap (Cuba zucht onder een langdurige droogte) van kleur. Felgroene rijstplanten staan te groeien in een bed van water. Prachtig!

Vlak bij SDC veranderd het landschap wederom. Het Sierra de Meastre, het gebergte waar de revolutionairen onder leiding van Castro en Che zich verborgen hielden, doemt op en verandert de weg in een prachtig kronkelende weg. Links en rechts prachtige valleien met houten hutjes om in te wonen.

We stoppen nog even bij de kathedraal van El Cobre en steken een paar kaarsjes op die even eerder vrij agressief aan de man worden gebracht. 

Een  voorbode van SDC, een stad waar veel armoede heerst.

Santiago de Cuba is een levendige stad. 

Er wonen veel arme mensen in veel vervallen gebouwen. Er heerst echter een bijzonder levendige sfeer. We wandelen heerlijk door de stad en zien veel mooie, maar ook veel vervallen gebouwen.

In SDC bezoeken we ook het militaire complex die een dag na het carnaval (iedereen was waarschijnlijk dronken) werd aangevallen tijdens de revolutie eind jaren 50.

Ze hebben de kogelgaten in een gedeelte van het gebouw laten zitten. Binnen is het een en al hosanna voor de helden van de revolutie.

In de middag bezoeken we een prachtig fort aan de kust die piraten buiten de baai van SDC moest houden. Bijzonder mooi gerenoveerd en indrukwekkend. 

We genieten van het bouwwerk en de fantastische vergezichten. Wauw!

Good life in Cuba

We slalommen met hoge snelheid over een weg naar Trinidad. We slalommen vanwege……..overstekende krabben…..

Deze houden hun jaarlijkse ‘paddentrek-maar-dan-voor-krabben’ van de bergen naar de zee en steken een drukke weg over. Tja, dat levert dood en verderf op. Om geen lekke banden op te lopen geldt er maar een tactiek: zo hard mogelijk rijden zodat de krabben je niet aan zien komen en hun machtige-vlijmscherpe-klauwen niet omhoog kunnen doen. Aangekomen in Trinidad ruikt de auto naar krabsalade…

Trinidad is een prachtige koloniale stad met waanzinnig oude, goed bewaarde koloniale gebouwen. 

Onze vrienden hebben een van deze panden omgetoverd in een goed lopend restaurant ' La Redaccion' (http://www.laredaccioncuba.com/).

Cuba ademt überhaupt een sfeer uit van kolonialisme. Sinds Columbus hier voet op wal zette zijn het met name de Spanjaarden die het eiland kolonialiseren en volledig uitbuiten met eerst goud en daarna het witte goud: suiker. Het eiland staat er nog steeds vol mee, net als tabak. 

Om de suiker en tabak te oogsten werd er met slaven uit voornamelijk Afrika gewerkt (in de hoogtijdagen waren er een miljoen slaven ‘actief’). De invloed is in het land duidelijk te merken met donkere mensen en veel gerechten uit de creoolse keuken!

Prachtige hike naar een waterval waar we na een pittige klim in een glashelder bad belanden.

Gerda slaat de afsluitende klim beleefd over en neemt een duik in een lager gelegen poel. De instap is listig en glad en helaas glijdt ze uit en blesseert haar pols. Een bezoekje ziekenhuis levert een gipsen pols op..duszzz.

We gaan een dagje motorrijden (nee, ik zat er niet zo op..;>)). 

We rijden een fantastische rit van 200 kilometer door het echte Cuba: lommerrijke dorpen langs plantages vol met suikerriet, palmbomen, bananen, tabak en ga zo maar door.

We lunchen bij bevriende boer van mijn vrienden. Ze kopen hier hun varkensvlees, lamsvlees, groenten en veel fruit. We eten heerlijk. Wat een prachtige heerlijke smaken en lieve mensen zeg!

Er staat op het erf een prachtige tabaksschuur. Particuliere boeren moeten van de overheid een gedeelte van hun land verplicht verbouwen met toegewezen gewassen. In dit geval tabak, die tegen de dan geldende prijs voor aangeleverde kwaliteit geleverd moet worden.

Onderweg heb ik op de motor wat ontwijkingen moeten doen: 1 vogel tegen de spiegel, volle bak in de remmen voor een hond en na het passeren van een wat onrustig kalf in de berm in de spiegel zien hoe deze VOL door een vrachtwagen wordt geschept. Ahum….het blijft hier dus opletten.

We besluiten de eerste week met heerlijk strandleven op het waanzinnige strand via het hippieachtige La Boca. 

Heerlijk een vers visje eten bij een strandtent  en dan na een frisse duik heerlijk relaxen onder een banana-leaf- parasol met een boek. Good life.