Cambodjaanse achtbaan en relativeren

Zittend op een plastic krukje onder een afdak in een afgelegen gebied in Cambodja kijk ik naar de bus.
De bus staat er prachtig bij. De blauwe kleur wordt alleen maar mooier door de grote hoeveelheid regen die erop valt.

Naast me laat Gerda aan een klein Cambodjaans meisje foto's uit haar Iphone zien. Het meisje giechelt zachtjes. Aan haar pols een prachtig kettinkje wat ze net van Gerda heeft gekregen. Ze is er zichtbaar trots op.

Er is alleen 1 probleem.
Er komt rook uit de bus. Blauwe rook...en de dag was nog zo goed begonnen!

De dag begon prachtig met een vertrek met een nieuwe bus met airco. Niet teveel mensen erin. De chauffeur had lichte haast, onderweg nog bijna een motorrijder van de sokken gereden, het mag allemaal geen naam hebben. 'Life in Laos is tough'.

Onder in Laos aangekomen stappen we over in een ander vehikel. Oude bus uit Korea ( dé-ja vu), dit keer bouwjaar 1960. Met arko (alle-ramen-kunnen-open). Na tussendoor allerlei passagiers -al dan niet rijdend- te hebben opgepikt komen we aan bij de grens met Cambodja. De grensformaliteiten worden gedaan door onze begeleider. Hij zal vast wat dollars in zijn zak stoppen, het scheelt ons in ieder geval heel veel gezeur.
En dan...er staat een bus....en héél veel passagiers...sommigen staan er al een paar uur....gaat dat wel passen? Dé-ja vu numero 2...
Na veel vragen en een hoop onduidelijkheid blijkt het inderdaad onze bus te zijn. We gokken op onze nieuwe tactiek...vaak wordt de voorste rij stoelen door de 'crew' geblokt...wij blijven net zolang wachten to de bus bijna vertrekt en gaan dan glazig daar zitten...VIP seats..de rest zit op de bekende plastic stoeltjes in het gangpad...de kaartjes zijn waarschijnlijk als VIP kaartjes verkocht: 'Vast In Pad'...

De busreis begint geweldig...de weg is prima tussen de mega gaten door. Daar kan je omheen rijden, no problem!

Dan zet één van de hulpjes een film op. En niet zomaar één! Een natuurfilm! Een film over hoe  slangen op verschillende manieren andere dieren opvreten. En over hoe schildpadden paren. De giechelige jongen kijkt ondeugend achterom naar de reacties...grappig!
Vierentwintig opgevreten muizen en salamanders later stoppen we . Er wordt een bestemming gebruld. Het grote overstap avontuur gaat beginnen. Elke keer is het afwachten of jij er nu ook uit moet. De geplande aankomsttijd ligt nu al 2 uur achter op schema....dé-ja vu numero drie...

De weg wordt slechter. Er ligt nu tussen de gaten af en toe iets van asfalt. De gemiddelde snelheid gaat omlaag naar 30 km/h. Gelukkig hoeven we nog maar 400 kilometer. De geplande aankomsttijd gaat weer een uur verder. Van zoveel gaten en gehobbel gaat de blaas protesteren....enkele dames hebben psychische bijstand nodig bij het ophouden van de plas. Tja....eindelijk stoppen we en kan er stoom worden afgeblazen en wordt er gegeten.
We vertrekken weer...voor een half uur. Opeens stopt de bus en komt er een mannetje in met olie besmeurde kleding de bus ingelopen. Er wordt gereedschap naar achteren gesleept......de bus gaat uit.....er wordt iets van 'small problem' geroepen....en we staan weer eens naast de bus....dé-ja vu zoveel.

ja, daar staan we dan maar weer. Het wachten begint. Dan opeens....ophef....de bus gaat het weer doen...of we even willen duwen....túúrlijk! En dan.....rook uit de bus....dan wordt het duidelijk....die bus gaat helemaal niets meer doen.....en dan als slagroom op de taart....een enorme donderbui....

We laten het gelaten over ons heen komen. Het wordt donker en duidelijk dat we vanavond geen meter verder wordt gereden.
Uiteraard wordt ook hier aan gedacht. Binnen no-time wordt er een alternatief geregeld...een busje, 100 dollar, te delen door 10. Tja, beter dan slapen in een bus toch? We stappen in en zitten met 1 Japanner en 7 Oekraïners  in een bus. Of zeg maar een achtbaan.

De rit......in een enorme stortbui met nog nooit vertoonde bliksem...in het donker....wat rijdt die gast hard.....hé, hij heeft z'n raam nog open....binnen regent het ook....ehhhhh mag het raam dicht....eehhhhhh...raam kapot...ja-ja...ehhhhh...
De chauffeur heeft 2 bochten gemist, 38 kuilen en heeft zeg maar de gehele breedte van de weg gebruikt.....ik heb maar niet gekeken....statistisch gezien leven we niet meer..maar we komen aan in Phnom Penh. Om half één s'nachts komen we aan en vinden gelukkig nog een hotel. Vlak voordat we naar boven gaan zien we nog een rat ter grootte van een flinke kat langs schieten....pfffff....we vallen in een hele diepe slaap....wat een dag.

De volgende dag huren we een motor en gaan dwars door het chaotische verkeer naar de Killing Fields van Choeung Ek. Hier zijn zo'n 10.000 Cambodjanen door hun eigen volk omgebracht tijdens het bewind van Pol Pot  (in totaal zijn er 3 miljoen van de 8 miljoen Cambodjanen omgebracht in nog geen 4 jaar tijd). Een hele indrukwekkende ervaring.

We krijgen een bizar overzicht van de gruwelen die hier hebben plaatsgevonden. De mensen werden -om kogels uit de sparen- met knuppels, bijlen, messen, stokken en wat er maar voor handen was vermoord. Gruwelijk. Als je over het terrein loopt zie je de botten en tanden op het veld liggen. Heel indrukwekkend.

Een gruwelijk voorbeeld van bruutheid is de 'killing tree'. Hier werden baby's onder de ogen van hun moeders tegen een boom gesmeten....te gruwelijk voor woorden. Ongelooflijk wat mensen elkaar aan kunnen doen.

We verlaten diep onder de indruk het park.De aanblik van de ontelbare schedels blijft lang hangen.

Waar we ook diep van onder de indruk raken zijn de Cambodjanen. Wat een ongelooflijk lieve en vriendelijke mensen zijn dit. Geen vraag is teveel, we worden overal vriendelijk geholpen.
WAUW!!!
Die Cambodjanen zitten in ons hart hoor!

De terugweg is er ook één voor in de boeken. De stad staat compleet vast....we gaan maar met de motoren in het verkeer mee...over de stoep, tegen het verkeer in, voor de auto's langs, achter een marktkraam, over de rand van de brug...links/rechts inhalen...hahahahahahahha...ik geniet met volle teugen..lekker met het knotsgekke verkeer meerijden. Gaaf!
Het wordt alleen donker in de lucht....opeens breekt er een noodweer los...ehhhhh...shit...poncho's nog in de hotelkamer....hahahahahahaha...snel 2 nieuwe gekocht......en maar rijden....weer een hoofdstuk toegevoegd: de spits van Phnom Penh. Did that, done that, been there!

Morgen naar Siem Reap: Ankor Wat. We zijn erg benieuwd....we gaan overigens met de bus...