Motorrijder for lunch?

Ik besluit het Queen Elizabeth National Park te bezoeken en kom uiteindelijk uit in Mweya.

De rit erdoor - dwars door het NP, binnen de hekken- heen is prachtig en toch wel een beetje spannend. Ik kan immers oog in oog komen te staan met olifanten of leeuwen. Gas erop dan maar….dit schijnt één van de weinige parken te zijn waar je met je motor terecht kunt. Terecht lijkt me, stel je toch voor dat je hier alleen met pech komt te staan…(‘wat ruischt daar in het struikgewas’ ).

Deze plaats ligt aan het kanaal van Kazinga, die het immense Lake Edward verbindt met het kleinere Lake George.

Dit kanaal is een walhalla voor dieren die water en verkoeling zoeken. Met een boot gaan we langs de oevers en vinden en ontelbare nijlpaarden en waterbuffels. In de verte een paar olifanten ( er schijnen er meer dan 200 rond te lopen).

Verder een veelvoud aan vogels, waaronder veel exemplaren die de Hollandse kou verruilen voor een warmere plek rond de evenaar. Een stortvloed aan vogelgeluiden overspoelt ons.

Even verderop zien we opeens midden in het NP een dorp. De mensen hier krijgen betalingen vanuit de entreegelden die wij als toerist betalen. Doel: ervoor zorgen dat ze buiten het NP vissen en de dieren met rust laten.

Ik hoor later dat ze dit meer doen ook met andere bewoners in het NP. De leeuwen willen nog wel eens een koe grijpen. Vroeger joegen de mensen de leeuwen weg, gooiden gif over het vlees en de leeuwen, maar ook andere aaseters vonden hierbij een vreselijke dood. Door de mensen te compenseren voor dit soort ongevallen wordt dit inmiddels voorkomen.

Na een heerlijk verblijf in een luxe oord – ik heb besloten mezelf op deze goddelijke plek te laten verwennen- ga ik in de morgen rond 6:00  op pad om wilde dieren te spotten.

We vinden een paar leeuwen, maar die liggen heerlijk in het gras te dutten en laten zicht niet verleiden tot een mooie foto. Onderweg veel kobs en waterbuffels.

Onderweg passeren we nog een prachtig zoutmeer in een krater van een vulkaan.

Op de terugweg rijden we nog tussen een groep olifanten en dan weet ik ook gelijk welke weg ik straks beter kan vermijden (olifanten vinden het geluid van motoren nou niet bepaald tof)….en ik word toch liever geen lunchpakket..

Vol voldoening en voorzien van mooie plaatjes in het hoofd en op de gevoelige plaat ga ik in de richting van Fort Portal waar ik een paar nachten zal verblijven.