Na een laatste melancholische blik op de met ochtendzon bedekte bergen van Leh nemen we de oogverblindend mooie vlucht over de Himalaya komen we aan in Delhi.
Tja, das weer even slikken na het relaxte Leh...mijn contactpersoon blijkt er niet te staan (of ergens anders who knows) en ik regel een paar taxi's die ons -met een knettergekke rit- naar het hotel brengen (NB: keren op de snelweg..mag dat? Als iedereen het doet wel..haha....; Tijdens het rijden de deur opendoen en half uit de auto hangend roepen dat de bagage gewoon nog op het dak ligt.....'nóóóóóó problem sir!'...; En ze kunnen gewoon ducktape op de claxon plakken...scheelt drukken...). Of we ze even willen wijzen waar het hotel is...en daarna ook nog eens 100 roepi meer willen dan afgesproken....welcome back in Delhi..
De volgende ochtend gaan we op weg naar Agra. De treinreizen in India zijn uitstekend en we arriveren op tijd in Agra. Een stad nog viezer dan Delhi. Waar ze de koeien uit Delhi verdreven hebben lijkt het wel of ze ze hier heengedreven hebbben. Verder zien we honden, ratten, kamelen, drommedarissen, apen, vogels en alles wat kan bewegen. De stad is doorklieft van vuil en ons is het een raadsel hoe mensen hier kunnen leven. Een paar van onze groep wagen het erop en trekken diep het stadje in en zien dingen die niet op een camera passen. Een van hen zegt: "ze zouden onze kinderen een week naar India moeten sturen om ze te laten beseffen hoe goed ze het hebben, je kunt dit niet op beelden uitdrukken, je moet het zien, ruiken en voelen".
Een waarheid als een (indische) koe.
We gaan daarna gewoon door met ons leven en bezoeken het Rode Fort van Agra.
Een prachtig gebouw met een keur aan prachtige verhalen en mythes over de 'emperor' en zijn vrouw(en). Geweldig te zien hoe de machthebbers destijds in staat waren verschillende geloven te wille te zijn: moslims en hindi hand in hand. Kunnen we tegenwoordig denk ik wel wat van leren.
Wat me verder opvalt is dat de gebouwen hier opgebouwd en bedekt waren met de meest fantastische materialen en edelstenen. Het wrange is dat ze ook allemaal weer geroofd zijn. De mensheid is wreed is al zijn facetten.
We zien tussen de muren al een glimp van de Taj Mahal, zie op de voorgrond de rook van een lijkverbrandingsplaats...deze ligt aan een heilige rivier (Yamunda).
De dag wordt nog bijzonderder als ik bij terugkomst bevangen wordt door koorts. Bij m'n derde bezoek aan india ga ook ik voor de bijl: " Je hebt in india 2 soorten mensen: mensen die het hebben en mensen die het krijgen"...ik wordt ziek en verblijf de volgende 15 uur in bed, rillend van de koort en in de buurt van de WC.
S'morgen wordt ik nog een beetje slap wakker, voeder mezelf een ORS'je (voedingssupplement) en we gaan op weg naar de Taj Mahal. Deze ga ik toch echt niet missen.
We staan om 600 aan de poort en mogen al snel naar binnen. We hebben een goede gids bij ons en hij verteld uitgebreid over de Taj. In feite een mausoleum voor de echtgenote van de 'emperor'. Ongelooflijk te horen welke know-how er destijds was de bouwkundige facetten van de bouw te kunnen begeleiden. Alles klopt, tot op de centimeter nauwkeurig en dat op de slappe grond in de buurt van een rivier.
Verder pijnijk te zien dat deze grootheidswaanzin zoveel heeft gekost. Het is denk ik het verhaal van India (en de wereld): het meeste geld is voor een kleine top.
En wij doen er aan mee. We troosten ons met de gedachte dat onze komst ook weer geld in het laatje brengt.
Na het bezoek aan de Taj duik ik m'n bedje weer in en s'avonds reizen we per trein (op het perron van het station van Agra nemen de ratten op het spoor ook afscheid van ons...yak!) terug naar Delhi waar een dag later het vliegtuig ons weer in onze beschermende omgeving terug brengt.
Wat een prachtige reis!
Ik sluit af met een prachtige uitspraak van de Dalai Lama over een kostbaar leven van de mens:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten