Een bruine beer achter je stuur??

We verlaten de stadsdrukte en trekken richting de National Parks in de buurt van San Francisco.

Na een paar uurtjes rijden worden de kaarsrechte wegen kronkelig en een uurtje later is er geen recht stuk meer te bekennen. Mooi, zo hebben we de wegen graag!

We rijden Yosemite Park in en  wauw! Wauw, wat een grootsheid zeg. Het park is onderdeel van de Sierra Nevada en is ontstaan door opgestuwd magma en het uitslijten van gletsjers.

Vooral het Glacier Point maakt grote indruk...we staan op een uitkijkpunt en worden overvallen door de grootsheid om ons heen...prachtig, we worden er stil van.

Tijdens het reizen door Yosemite valt het op dat we grote verbrande stukken park doorkruisen. Zonde zou je zeggen....tja, daar kan je dus over twisten.

Een 1,5 eeuw terug, toen de 'beschaving' nog niet dit gebied 'ontdekt' had deed de natuur z'n werk...bliksem veroorzaakte bosbranden, de parken branden voor grote gedeelten af en herstelde zich in decennia daarna weer.

We komen er  steeds meer achter dat de mens grote invloed heeft gehad op de ontwikkeling van dit gebied. De mens heeft het natuurlijke evenwicht gesloopt door bomen te kappen, vuren te blussen en...toerisme (waar we dus ook aan meedoen...helaas, maar waar).

De Amerikaanse overheid heeft al snel gezien dat dit 'beleid' tot vernietiging van de natuur zou leiden en heeft al voor de tweede wereldoorlog besloten de parken te nationaliseren en te behouden. Gelukkig zien we nu, 80 jaar later, de resultaten hiervan.

We komen veel sporen tegen van oude menselijke beschadiging (kappen, blussen van vuren, over-toerisme) en ook de manier dit op te lossen. Er wordt hier veel gedaan om dit erfgoed te behouden. Het plaatje hierboven is van een meer dat gebruikt werd om kap-hout te verplaatsen...alles rondom het meer was volledig vlak en gekapt,  nu , 80 jaar later,  weer volledig herplant en in groei en bloei.

Ook schrijnend de verhalen van de indianen die van hun geboortegronden verjaagd zijn en later bij terugkomst te horen kregen: opgestaan, plaatsje vergaan.

Toch overheerst de pracht van dit gebied. Na Yosemite gaan we naar Sequoia National Park en vergapen ons aan de reusachtige Sequoia bomen(soms meer dan 1500 jaar oud..).

Mooi te horen, dat deze bomen juist het vuur nodig hebben om te groeien en zich voort te planten.  De Park-Rangers steken nu af en toe samen met de brandweer bos expres in de fik om deze natuurlijke voortplanting voor te zetten.

Tijdens de wandelingen wordt via borden gewaarschuwd voor beren: laat niets te eten achter, ze slopen je auto (wat ook op filmbeelden te zien is...ja, een grote bruine beer kruipt gewoon door de autoraam naar binnen of haalt de deur eruit, wat je wilt)....ook de dieren zijn het slachtoffer van de mensen  en moeten dit helaas vaak met de dood bekopen.

We verlaten Sequoia via een duizelingwekkend kronkelende weg...een soort van rollercoaster van asfalt...wauw, wauw, wauw!