Lieve Nelly,
Ik ben in de keuken bezig met een paar heerlijke kersthapjes. Ik kijk over m'n schouder en zie Gerda op de bank zachtjes huilen terwijl ze naar de 'All you need is love' kerstspecial zit te kijken.
M'n hart breekt.
Op televisie allemaal mensen die liefdes ver weg hebben en ze nu heel dichtbij krijgen. Ze houden elkaar vast, ze knuffelen, huilen, voelen, grienen, juichen, schreeuwen en genieten. Van elkaar.
Mooi.
Het leven is zo breekbaar.
Het leven is zo fijn.
Het leven is zo tastbaar.
Het leven is zo gevoelig.
Het leven is zo kostbaar.
Het leven is zo fragiel.
Het leven is zo hard.
Ik geloof niet in God. Ik geloof in de goedheid van mensen. Ik geloof niet dat er iets is die iemand iets aandoet zoals het leven mensen iets aandoet. Dingen ver weg en dichtbij.
Honger, oorlog, tsunami's, kanker, bittere armoede, hersenziektes.
Het leven is namelijk ook zo mooi.
Overweldigende natuur, eenheid, trots, passie, liefde. Reizen. Mensen ontmoeten. Energie. Het heelal heeft energie. Geeft energie.
Daarom kijk ik nu ook zo met weemoed terug op die mooie tijd Nelly. De vrouw die je was, die lieve gezellige, passievolle, liefdevolle vrouw.
En hoe hard het leven nu voor je is.
Nu, met kerst, denk ik aan jullie: Nelly, Henk, Femkelien, Anton, Gerda, Gerbrich, Henriette, Noah. Ik zie hoe jullie vechten met het beeld wat jullie hadden en hoe hard dat beeld en de werkelijkheid nu is. En ik mag er zelf aan meedoen en het doet pijn. Vreselijk veel pijn.
Jullie zijn voor mij de helden van deze kerst.
Ik geloof niet in God. Maar toch bid ik dat het leven weer zijn mooie kant laat zien.
Ik bid.
Voor jullie.
Voor jou, lieve Nelly.
Ik ben in de keuken bezig met een paar heerlijke kersthapjes. Ik kijk over m'n schouder en zie Gerda op de bank zachtjes huilen terwijl ze naar de 'All you need is love' kerstspecial zit te kijken.
M'n hart breekt.
Op televisie allemaal mensen die liefdes ver weg hebben en ze nu heel dichtbij krijgen. Ze houden elkaar vast, ze knuffelen, huilen, voelen, grienen, juichen, schreeuwen en genieten. Van elkaar.
Mooi.
Het leven is zo breekbaar.
Het leven is zo fijn.
Het leven is zo tastbaar.
Het leven is zo gevoelig.
Het leven is zo kostbaar.
Het leven is zo fragiel.
Het leven is zo hard.
Ik geloof niet in God. Ik geloof in de goedheid van mensen. Ik geloof niet dat er iets is die iemand iets aandoet zoals het leven mensen iets aandoet. Dingen ver weg en dichtbij.
Honger, oorlog, tsunami's, kanker, bittere armoede, hersenziektes.
Het leven is namelijk ook zo mooi.
Overweldigende natuur, eenheid, trots, passie, liefde. Reizen. Mensen ontmoeten. Energie. Het heelal heeft energie. Geeft energie.
Daarom kijk ik nu ook zo met weemoed terug op die mooie tijd Nelly. De vrouw die je was, die lieve gezellige, passievolle, liefdevolle vrouw.
En hoe hard het leven nu voor je is.
Nu, met kerst, denk ik aan jullie: Nelly, Henk, Femkelien, Anton, Gerda, Gerbrich, Henriette, Noah. Ik zie hoe jullie vechten met het beeld wat jullie hadden en hoe hard dat beeld en de werkelijkheid nu is. En ik mag er zelf aan meedoen en het doet pijn. Vreselijk veel pijn.
Jullie zijn voor mij de helden van deze kerst.
Ik geloof niet in God. Maar toch bid ik dat het leven weer zijn mooie kant laat zien.
Ik bid.
Voor jullie.
Voor jou, lieve Nelly.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten