We verlaten het hectische Fes en gaan zuidwaarts in de
richting van Ifrane. We rijden al snel het Foret de Cedres (bos van de ceders)
in. Dit park ligt op bijna 2000 meter en staat vol met enorme cederbomen. De
geur van de naalden dringt diep onze helmen binnen. We rijden door een
landschap van valleien, dan weer door ceder bossen waarna de weg weer een
prachtig open vlakte doorkruist.
De rotspartijen staan hoe dan ook weer hoog boven ons uit te
torenen en we rijden veel onverhard. Apen kruisen ons pad..
Op de snelle piste geef ik de Africa Twin even lekker de
sporen en sta te dansen op de steps. Heerlijk om de diepe gaten en keien heen.
Ik mis een flinke kei en ik vermoed dat ik lek gereden ben.
De eerstvolgende bocht geef definitief uitsluitsel…elk foutje wordt hier wel
afgestraft….dat wordt plakken….
Ik rij nog even door naar een schaduwplek en even later
stoppen er collega motorrijders en samen klaren we dit klusje. Ook gaaf aan
motorrijden…altijd zijn mensen bereid je te helpen. Gaaf!
We dalen af en rijden door een prachtige vallei in de
richting van de Sources de l’Oum-er-Rbia. We slaan ons kamp op bij een prachtig
stuwmeer en genieten onder het genot van een koud biertje van de heerlijk
ondergaande zon.
Vanuit de Sources de l’Oum-er-Rbia rijden we een lange rit
van ruim 400 kilometer en rijden via een mooie vallei richting de Hoge Atlas.
Elke keer als ik in dit gebergte kom word ik verrast door de
schoonheid, ruigheid en imposant-heid van deze bergrug. We gaan uiteindelijk
over 3000 meter.
In de aanloop gaan we door tal van canyons die de vergelijking
met de Grand Canyon aankunnen.
De grootsheid van de gesteentes en de diepte van
de kloven is immens. Je kunt op de foto nauwelijks laten zien welke enorme
diepte hier speelt. Als je aan de rand staat (in tegenstelling tot de parken in
de VS staat hier geen enkel waarschuwingsbordje ;>)) is de diepte
duizelingwekkend. Adembenemend.
Ook heeft de Hoge Altlas een donkere zijde. De mensen die er
leven zijn echt straatarm. Kinderen lopen in vieze vodden over straat en
bedelen om alles wat los en vast staat. Eigenlijk kansloos vanaf de start. Ik
kan me voorstellen dat als ze de rijke westerlingen zien met al hun mooie
spullen en geld dat ze de oversteek naar een beter leven erop wagen. Misschien
dat we alle mensen die zo hard tegen ‘gelukzoekers’ ageren een weekje tussen
deze mensen moeten laten leven.
We sluiten de dag af met een rit door de Gorges du Todra,
een werkelijk adembenemende vallei. De kloof toornt huizenhoog boven je uit en
laat je je als mens klein voelen.
We checken in ons hotel in en naar wederom een geweldige
maaltijd dromen we over canyons die hun weerga niet kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten