Hue is een stadje midden in Vietnam. Letterlijk in de geschiedenis ingesloten tussen het meer westerse zuiden en het communistische noorden. Een intellectuele stad, die lang heeft gediend als stad waar intellect en koninkrijk samen kwamen.
Een stad met een prachtige citadel, rond 1800 opgebouwd door het destijds regerende koningkrijk. In deze citadel leefden de koningen samen met het intellect. In het belangrijkste ommuurde gedeelte staat niet meer zoveel overeind. Voor het laatst volledig verwoest door de amerikanen, toen deze Hue verloren tijdens het Tet-offensief. Vervolgens gooiden de amerikanen de citadel plat om de stad te kunnen heroveren.
Gelukkig word er druk gerestaureerd en kunnen wij -gelukkig weer in korte broek vanwege het meer warmere zuidelijke klimaat- er rondlopen. Overal kogelgaten.
We genieten van het heerlijke avondleven en gaan lekker uit eten en drinken lekkere drankjes op terassen in het backpackersgebied. Overal: 'Cuus-meeeeeee, wanna happy hour? Only few dollahhhhh'. Op een avond dat Gerda weg is en ik alleen terug loop naar het hotel worden mij bijzonder jonge dames aangeboden voor vertier. Schokkend en nog niet eerder meegemaakt.
Op onze treinreis hebben we Fedde, een spaanse jongen ontmoet en we trekken veel samen op. We hebben het erg gezellig en hebben veel overeenkomsten, waaronder motorrijden. We wisselen druk plannen uit met een uitwisseling Sevilla-Amsterdam. Verder maken we via Fedde kennis met Natalie, een dame uit Oostenrijk, we zien elkaar de komende dagen veel en eten en drinken veel samen.
Na een paar dagen verruilen we Hue voor Hoi-An, een oud vissersdorp 150 km onder Hue.
Het is een prachtig plaatsje, waar door het vele toerisme, veel is gerestaureerd. Resultaat is een prachtig dorpje met veel authentieke huizen. Vooral s'avonds ontstaat er door de vele lampionnen een prachtige ambiance waar lekker gegeten en gedronken wordt. We genieten!
We huren er nog een motortje en kunnen op deze manier van de gebaande paden af. Als we een mooi weggetje zien nemen we deze en we worden door een prachtig vietnamees landschap geleid van watertjes, rijstvelden en dorpjes. Prachtig!
Op het strand -waar we niet kunnen zwemmen vanwege het mindere weer van deze dag- zien we de woeste golven, die een gevolg zijn van de tyfoon, die de Filipijnen de afgelopen dagen heeft getroffen. Het is te gevaarlijk om te zwemmen.
In de avond drinken we bij de ondergaande zon een heerlijk verkoelend drankje.
Nog een mooi tafereel: op een dag zitten we ergens te lunchen en dan opeens een enorm kabaal. De middagpauze van de aanpalende school. Alle kinderen stormen naar een hek, achter het hek een oude dame met snoepgoed. Een keiharde onderhandeling volgt door het hek, met graaiende armen van de kinderen en de oude dame wordt er niet koud of warm van...hier leren ze het dus...onderhandelen!
De volgende dag vliegen we door Naar Ho Chi Minh City. De vlucht is nog goedkoper dan met de bus reizen en die hebben we inmiddels genoeg gezien.
HCMC is een erg levende stad. We kijken er rond en vergapen ons aan de energie die hier heerst. We zitten midden in het backpackers district en genieten van het uitgaansleven, compleet met 'dames van lichte zeden' (niet zelf hoor ;>)).
In de avond lopen we nog even door de yoghurt ijs drive-in...af te reken per gram...inventieve gasten...
Er valt hier genoeg te beleven en we besluiten ook nog een ochtend op bezoek te gaan bij de tunnels van Cu Chi. Het sluipen door de tunnels is indrukwekkend claustrofobisch en geeft een beeld van wat de Vietnamezen tijdens de Amerikaanse oorlog hebben moeten verduren.
Er wordt ons duidelijk, dat dit volkje knetterhard voor zichzelf en anderen kan zijn en dat de amerikanen dit hier nooit hadden kunnen winnen. Wat een doorzetters en uitgekiende strijders waren dit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten