Lopend hier door het oerwoud van Nyungwe National Park hoor
ik de typische geluiden van de vogels, de insecten en de apen. Waanzinnig.
Even daarvoor ben ik op de motor gestapt om naar de start
van de track te lopen. Waanzinnig door een woud wat wakker wordt. De damp slaat
van het wegdek af en komt door de bomenrij de weg opgewaaid. Ik kan niet
beschrijven hoe die oase aan zuurstof bij je naar binnenkomt. Dat is wat motorrijden
zo mooi maakt, je voelt, ruikt en ervaart de omgeving.
En even later loop ik erin. We lopen eerst heeeeel lang naar
beneden. Tja, en dan weet je dat je dat zelfde eind via steile paden (en dat
waren ze) weer naar boven moet. Mooie training zeg ik dan maar. Gelukkig zweet
de gids die dit elke dag doet ook…pffff
Maar wat een bijzonder gebied is dit en wat fijn dat er nog
een stukje is overgebleven. En dat is maar goed ook. Dit is de ‘Emmer van
Rwanda’. Er valt hier2,5 meter regen per
jaar en dit gebied voedt zowel de Congo als Nijl rivier.
Als je weet hoeveel oerwoud er hier verdwenen is dat kun je
raden wat er met het ecosysteem gebeurd is..
Als je hier rondloopt
en door Rwanda rijd weet je gewoon dat dit complete land rond 1900 een oerwoud
was en dat de mens in 100 jaar tijd de boel gesloopt heeft. De mensen hier
komen daar gelukkig ook achter. Mijn gids verteld met dan ook dat een gedeelte
van hun tijd besteed wordt aan het geven van opleiding aan kinderen om ze te
vertellen wat de gevolgen zijn van menselijk handelen en het slopen van de
ecosystemen.
Nu zie ik ook de vooruitziende blik van een paar mensen in
de USA die in de twintiger jaren van de vorige eeuw het belang inzagen van het
beschermen van de natuur. Daar werden al snel de nationale parken opgericht en
daar zie je nu de vruchten van.
Daar zijn ze hier nog lang niet….
Na mijn hike stap ik met een paar ‘volle benen’ weer op de
motor en krijg een waanzinnige rit naar Kibuwe voor mijn kiezen.
De route gaat langs het immense ‘ Lake Kivu’ , een
gigantisch kratermeer tussen Congo en Rwanda.
Wat volgt is een rit met ontelbare bochten. En wat je niet
verwacht: streep loos gloednieuw asfalt…’ ready to race’ ….
Ik geniet met volle teugen, hup van de ene naar de andere
bocht, het houdt maar niet op. En die uitzichten..wauw!
Wel uitkijken hier hoor…ergste weggebruikers zijn de
buschauffeurs. Zij nemen echt elke binnenbocht, ik durf gewoon niet een bocht
hoog op te zetten, wetend dat er een paar ton staal de hoek om kan komen
zeilen…
Ook nog een leuke: zebrapaden hier zijn om aan te geven waar je de weg over kunt
steken. Wel even wachten tot er niemand aankomt….;>))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten