Bikers dream

Op het auto(-maar-nu-stiekum-voor-motoren-)dek bulderen de motoren die nu eindelijk van de boot af mogen. We rijden door een walm van uitlaatgassen de boot af richting de paspoort controle. Magnifiek tussen al die motoren! We zijn vanuit Hull op weg naar Liverpool waar een volgende boot op ons wacht.

Even later zijn we op weg naar York, waar we in de schaduw van een mooie kerk een lekker koffietje en Engels gebakje naar binnen werken. We lopen nog even snel York in voor een paar foto’s en een snufje sfeer en stappen dan snel weer op de motor. Er zijn een hoop bochten die op ons wachten.

We hebben met hulp van de kaart en de GPS een prachtige route van ruim 250 kilometer door de Yorkshire Dales en Lancaster uitgezet. Het weer helpt fabelachtig mee. We rijgen met een graadje of 25 de ene na de andere bocht aaneen.

Ik kende het landschap al een beetje, maar ik heb toch nog weer nieuwe wegen gevonden. Prachtig tussen de heggen, stijgend en dalend, smal en breed. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Typisch Engeland. We genieten.

Wat me altijd opvalt is dat de mensen erg beleefd zijn, we worden overal geholpen en we krijgen de ene na de andere zwaai.

Uiteindelijk komen we in de buurt van Liverpool aan en ik heb maar één conclusie: rijden in de Alpen is mooi, maar de rit van vandaag is absoluut ‘a bikers dream’ : bochten, bochten, bochten!

We checken in voor de overtocht naar de Isle of Man en rijden met honderden andere motoren de boot op. Erg gaaf…en wat een lawaai. 

Op het dek drinken we een mooie pint in de zon en varen richting Douglas op het Isle of Man. We struikelen bijna over de helmen en motorkleding. Prachtig.

Tja, wat is dan precies de sfeer op het Isle of Man? Dat weet je natuurlijk pas als je er bent. 

Gekke mensen....;>))

Absoluut Engeland, met prachtige kronkelwegen langs heggen door een heuvelachtig landschap.

Werkelijk overal motoren, alle soorten met en door elkaar. En mensen met dezelfde passie. Overal vriendelijke blikken en positieve reacties op motorrijden en motorrijders (ik ben in NL wel anders gewend..).

Het hele eiland is motor-minded en dat uit zich in alles. Mensen laten elkaar in elkaars waarde en de politie is echt nauwelijks te zien. Heel gaaf om mee te maken dat het zo ook kan. De politie bij de TT-Assen zou eens op stage moeten hoe tolerantie (toch een Nederlands paradepaardje) en motorrijden bij elkaar passen. Het mooie is dat iedereen op het eiland beseft dat dit uniek is en het is uniek mee te mogen maken.

Tja, en als ik dat had geweten: je kunt op het eiland geweldig offroad rijden…volgende keer maar busje en de Husk mee ;>)) Overal zie je op de paden (legaal!) offroaders rijden op prachtige stenentracks. Het is bijna overal toegestaan met motoren te rijden. Echt uniek.

De eerste dagen vullen we met het verkennen van het eiland. Van het zuiden bij de ‘Calf of Man’, waar zeeleeuwen in de sterke stroming wachten op voorbij zwemmende vissen, tot schilderachtige dorpjes en waanzinnige bergwegen in het midden en noorden.

Ook mooi de bergrug in het midden van het eiland, je waant je af en toe in Schotland. Je moet af en toe stevig in de remmen voor een overstekend schaap.

Ook wanen we ons in Schotland met het weer…het is en blijft een eiland en het weer is onvoorspelbaar. De ene dag prachtig, maar plots is daar binnentrekkende zeemist waardoor het ijzig koud wordt. We hebben tot nu toe gelukkig maar 1,5 verregende dag.

We maken ons op voor de komende races. Tot nu toe zijn de meeste trainingen in het water gevallen (er wordt niet geracet bij regen, te gevaarlijk) of afgeblazen omdat de redding heli’s niet konden opstijgen door zeemist op bepaalde gedeelten van het circuit. Het circuit is meer dan 60 kilometer langs, dus als het aan de ene kant mooi is kan het elders spoken. Heel bizar.

Je merkt dat de mensen het racen snel willen zien, dat is heel begrijpelijk. Je staat als toeschouwer een paar meter van de actie en het is niet te beschrijven wat je voelt als er dan een motor met 200+ langs komt..allemachtig…

We kijken met smart uit naar de races!