Ja, Ja, JA, JAAAAA!
Tja, de Grand Canyon…die kan toch alleen maar ‘GRAND’ zijn.
Ja.
Ja.
Ja.
Niet in foto’s uit te drukken (ik probeer het toch)..
Wat maakt’m zo groots…alles. De afstand van de ene naar de
andere kant, de ongelooflijke diepte, het verhaal.
Fantastisch om dat je er zo mooi langs kunt lopen. De
verhalen. Het licht, de wind. De weg
ernaar toe. Heerlijk, heerlijk, heerlijk. Wat is onze moeder natuur toch
genadig voor ons geweest.
Als je er niet geweest bent: kom. Doe eens gek.
En als je er dan toch bent, lees het verhaal van het uranium
wat ze er vonden. Uiteraard even
gedolven, we waren er toch, en daarna even een paar miljoen om de boel weer te
maken zoals het was. Voor de rest alles mooi bewaard hoor (gelukkig maar een
klein stukje)!
We blazen uit in Williams, langs Route66. De verhalen
hierover zijn magisch, ik heb er nog weinig magisch van terug gezien. Je kunt
beter voor het natuurschoon gaan.
De dag erna rijden we van Williams naar Page. De weg ernaar
toe is alsof je door een geologisch pretpark (in positieve zin) heenrijdt. Het
landschap verandert continu, de kleuren veranderen mee. We rijden door een
landschap wat ik niet in woorden of beelden kan vatten. Onwaarschijnlijke
vlakten afgewisseld door moeder natuur uitgesleten stukken aarde. Vormen die ik
nog niet heb gezien.
We komen bij Page aan, een dorpje wat is ontstaan door de
arbeiders te huisvesten van de aan te leggen dam (uiteraard voor economische
redenen). Hier wordt , net ten oosten, uitgebeeld wat het spanningsveld tussen de
oorspronkelijke bewoners en de ‘indringers’ zo ‘mooi’ weergeeft: een enorme
elektriciteitscentrale midden in dit prachtige gebied met de kenmerkende
natuurlijk uitgesleten rotsen. Walgelijk.
Ik kom er op de parkeerplaats van een door Navajo indianen
opgezette attractie in gesprek met een ‘native american’. Ze noemen deze bevolkingsgroep Navajo (navaja is mes in het
spaans, de spanjaarden kwamen de oorspronkelijke bewoners tegen met alleen maar
messen en noemden ze Navajo). Zelf noemen ze zich Dine (spreek uit als
dienejjjj) en hebben in de laaste 200 jaar een historische ramp meegemaakt.
Ze laten ons Antilope Canyon zien. Als we er weer uit lopen
zijn we sprakeloos….plaatjes zeggen meer dan 1000 woorden….
Inderdaad..... geen woorden voor....
BeantwoordenVerwijderenYep...(ehhh...no..;>))))
Verwijderen